De inspiratiebron voor Lazy King kwam van Paul Lafarque die in 1880 een ode schreef aan het zalig nietsdoen: ‘Le Droît à la Paresse’: ‘Het recht op luiheid’. Volgens Séchas is er geen grandeur mogelijk zonder rust en ontspanning. Om te kunnen genieten is geestelijke rust nodig. Bron
Lees verder op (bron): Arnhems populairste beeld The Lazy King keert terug | Arnhem e.o. | gelderlander.nl
Poëzie is de duivelse poging om de kleuren van de wind te schilderen – Maxwell Bodenheim
Gorter versus 21 maart
de lente is een feit
zo ook dit gedicht
u kent het geheid
Een nieuwe lente en een nieuw geluid,
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit, Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht, In een oud stadje, langs de watergracht – Herman Gorter
Portret van Herman Gorter, gemaakt door, waarschijnlijk, Therese Schwartze
De Tachtigers
Het werk van Herman Gorter wordt gerekend tot ‘De Tachtigers’. De Tachtigers, een vernieuwende beweging binnen de Nederlandse literatuur, bestond van 1880 tot 1894. In deze periode bracht zij een vernieuwing aan in de poëzie. In hun werk kwam impressionisme en naturalisme sterk naar voren.
Tip in Gemeente museum Den Haag is in april de tentoonstelling ‘Rumoer in de stad. De schilders van Tachtig’ te zien
World Poetry Day
Honderd en negentien jaar na de opkomst van de Tachtigers riep UNESCO in 1991, 21 maart uit tot World Poetry Day, Wereld Poëzie Dag. Gedichten schrijven als een manier om je uit te drukken. Het doel van deze dag is om het schrijven en lezen, en het publiceren van poëzie populairder te maken.
Een brief met een boodschap die niet verloren ging
Als er iets is dat inspireert tot het schrijven van poëzie dan is het wel de schilderkunst. Maar niet alleen de kijker wordt hierdoor geïnspireerd, de maker van het werk zelf put ook uit deze bron. Zo schreef op maandag 9, of dinsdag 10, juli 1888 Vincent van Gogh na een dag op Montmajour (een heuvel met daarop een abdij, enkele kilometers ten noordoosten van het centrum van Arles) een brief aan zijn broer Theo. ‘Waarde Theo’, zo schrijft hij; ‘…De schilders – om alleen van hen te spreken – spreken als ze dood en begraven zijn via hun werk tot een nieuwe generatie of tot verschillende generaties…’.
De meest oprechte man ooit
Kunstenaar Yajoy Kusama (1929) reageert in 2015 op de brief van Van Gogh door vijf, door haar geschreven, gedichten aan hem op te dragen. Ook schrijft zij hem een brief terug, in deze brief noemt zij hem; ‘de meest oprechte man die ik ooit ontmoet heb’.
Geef de boodschap door
En ruim honderd jaar na de brief van Van Gogh vind je nog steeds meerdere onderbouwingen van Van Gogh’s aanname over voortleven via je nagelaten werk. Zoals bijvoorbeeld in deze voordracht van Laurens Windig, met zijn poëzie over ‘De aardappeleters.’
The starry night van Sexton
Eerder, in 1961, inspireerde Van Gogh’s beroemde sterrennacht Anne Sexton (Amerikaanse dichteres die in 1967 de Pulitzerprijs voor poëzie won) tot het schrijven van het gedicht ‘The Starry Night‘
“…The town is silent. The night boils with eleven stars. Oh starry starry night! This is how I want to die” – Anne Sexton
Klassieke kunstroof
Wat ontzettend mooi dat juist vandaag, 21 maart 2017, veertien jaar na de klassieke roof van twee van Van Gogh’s bekendste werken, Zeegezicht bij Scheveningen uit 1882 en Het uitgaan van de Hervormde Kerk te Nuenen uit 1884/1885, weer terug zijn op de plek waar zij horen, in het Van Gogh Museum in Amsterdam.
To be or not to be
Je vraagt het je af, to be or not to be. Wanneer doe je er toe, maak je een verschil? Misschien is dat wel wat ons allemaal drijft, op de een of andere manier willen voortbestaan na je dood?
Jij? bent jij!
Wel ter geruststelling, adem in, adem uit. Je hoeft geen dichter of schilder te zijn om het verschil te maken, om een steen te verleggen in de rivier. Jij bent jij, jij bent uniek en buitengewoon, en dat is genoeg.
Schrijven als broodwinning, zoals in het geval van Christine de Pizan of Pisan (Venetië ca. 1364 – klooster van Poissy ca. 1430). Op de miniatuur afbeelding is Pizan aan het werk in haar studeerkamer.
Nadat de Franse Pizan op 25-jarige leeftijd weduwe was geworden ging zij boeken schrijven om daarmee in het levensonderhoud van haar gezin, Pizan had drie kinderen, te kunnen voorzien. Christine Pizan werd daarmee een van de eerste vrouwen die een professionele literaire carrière startte en dit was, in de door mannen gedomineerde middeleeuwse samenleving, een gedurfde en opvallende stap.
In een eerder gepubliceerd artikel in Trouw lezen we dat Pizan’s werk van hoog niveau was; diepzinnig, sierlijk en hartstochtelijk.
‘Het lijkt wel honderd jaar geleden Dat mijn geliefde mij verliet
Toch zijn twee weken pas vergleden: Maar het lijkt mij honderd jaar geleden, / Zo traag nu kruipt de tijd op heden/ Want, dat hij mij verliet, Lijkt mij wel honderd jaar geleden’ – Christine de Pizan
Pizan schreef talrijke gedichten over hoofse liefde; een veelal platonische liefde die uitsluitend voorkwam in de hogere standen en de bewondering van een edelman of ridder voor een onbereikbare, vaak gehuwde, vrouw betrof. Ook schreef zij een biografie van Karel V van Frankrijk en – opvallend verrassend voor die tijd – verscheidene werken waarin zij opkwam voor de rechten van vrouwen. Een bekend werk van Christine Pizan is: ‘Het boek van de stad der vrouwen‘ 
Een baanbrekende boek dat opent met een gefrustreerde tirade van een mannelijke schrijver tegen vrouwen. Christine Pizan stelt daar haar dromerige visie met drie deugden; rede, rechtschapenheid en justitie, tegenover.
Tekst loopt door onder de video
Vanwege het feit dat Pizan als schrijver in de openbaarheid trad, in een tijd waarin deze kunstvorm nog uitsluitend door mannen werd beoefend, en de moed waarover zij beschikte om de vrouwonvriendelijkheid van de middeleeuwse samenleving openlijk aan de kaak te stellen maakt van haar een onvoorstelbaar dappere voorvechter van de vrouwenemancipatie.
“Wat verbindt namelijk het tijdelijke met de eeuwigheid, wat anders dan liefde? Om die reden gaat ze aan alles vooraf en blijft ze wanneer alles voorbij is” – Kierkegaard
De liefde op zichzelf is geen kunst maar liefde heeft kunstenaars, schrijvers en artiesten ten alle tijde geïnspireerd. De liefde, er is geen kunst aan als alles op rolletjes loopt maar een uitdaging als het moeilijker wordt. Hoe dan ook, de liefde laat zich beschrijven en bezingen als pure poëzie, brengt de mooiste songs voort en is een kunstwerk op zich. Van drijfveer tot kwelling, de liefde brengt mensen ergens. Misschien drijft het je tot wanhoop of brengt het je het inzicht op zaken die er toe doen.
Een mooi voorbeeld van wat liefde uit kan werken is voor mij de liefde tussen Leonard Cohen en Marianne Ihlen. 
Ihlen was Leonard Cohen’s muze, inspiratiebron, ten tijde van zijn ontwikkeling van het schrijven van poëzie naar songwriter.En het was dan ook op Ihlen op wie de song ‘So Long Marianne’ gebaseerd was. 
Wikipedia: The song was inspired by Marianne Jensen (later Marianne Ihlen), who Cohen met on the Greek island of Hydra in 1960. Cohen said she was the most beautiful woman he had ever met. She had recently been left by her husband, the Norwegian writer Axel Jensen, leaving her and her six-month-old son alone on the island. The two hit it off, and Cohen ultimately drove her from Hydra back to her home in Oslo, Norway. He later invited her and her son to live with him in Montreal, an offer which she accepted. The two lived together throughout the 1960s, commuting between New York, Montreal, and Hydra.
Foto en interview – MARIANNE AND LEONARD – Interview with Marianne Ihlen, by Kari Hesthamar, Norway, 2005
In een interview, gebaseerd op de bekroonde programma’s gemaakt voor NRK door Kari Hesthamar, praten Cohen & Ihlen over de liefde voor elkaar. En niets geeft beter het ware karakter van de liefde weer dan als je luistert naar de stemmen van deze twee mensen in dit gesprek…
Ware liefde is bescheiden. Hier hoor je waarom.
Op de site van Bloggend Bewegen en op de site van de zussen van LiRiAn een eerbetoon aan held en vriend van iedereen, Leonard Cohen.
“Poetry is just the evidence of life. If your life is burning well, poetry is just the ash”
― Leonard Cohen
Cohen was een poëet en een heel gewoon mens, blijkens zijn humor;
“Never make a decision when you need to pee” ― Leonard Cohen, Beautiful Losers
Met Cohen, die zijn fans overigens ook zijn vrienden noemde, is de wereld een groot artiest, een wijze en lieve vriend minder. Rust en zing in vrede, mr. Cohen en dank voor de prachtige erfenis in de vorm van een schat aan kostbare muziek, gedichten en teksten.
Voor het eerst in de geschiedenis en op de leeftijd van 75 jaar ontving een muzikant, Bob Dylan (geboren als Robert Allen Zimmerman) de 109e Nobelprijs voor de literatuur. Dit werd vandaag bekend gemaakt door de Zweedse Academie in Stockholm. Dylan krijgt de prijs voor het creëren van: “nieuwe poëtische uitdrukkingen binnen de Amerikaanse liedjestraditie”, aldus de jury.
Bob Dylan, een inspirerende icoon
Waarom heeft Dylan deze prijs, en het zij onverwacht, toch terecht gewonnen? Wel, daarom bijvoorbeeld 🙂
Of omdat hij een heus tijdperk markeerde met zijn poëtische songteksten.
En omdat hij met hart en ziel schrijft.
En omdat hij zonder twijfel (hier spreekt een fan) een van Amerika’s grootste muzikanten aller tijden is.
In mei 2016 bracht Dylan nog Fallen Angels uit, een werk van 6,5 uur en 87 prachtige songs. Blues Magazine schreef er 24 mei j.l. een mooie recensie over.
Lyrics
“Melancholy mood forever haunts me
Steals upon me in the night, forever taunts me
Oh, what a lonely soul am I, stranded high and dry
By a melancholy mood
Gone is every joy and inspiration
Tears are all I have to show, no consolation
All I can see is grief and gloom till the crack of doom
Oh, melancholy mood
Deep in the night, I search for a trace
Of a lingering kiss, a warm embrace
But love is a whimsy and as flimsy as lace
And my arms embrace an empty space
Melancholy mood, why must you blind me?
Pity me and break the chains, the chains that bind me
Won’t you release me, set me free, bring her back to me?
Oh, melancholy mood:
Read more – LetsSingIt – Your favorite Music Community
Lirian Art 